Pachnące kwiaty zwiastowały wiosnę, ale sad był również pełen tajemnic i złamanych serc... Głębokie pragnienie posiadania domu niegdyś zaprowadziło Elizę do Sadów Wyatta. Teraz jako wdowa z trojgiem dzieci zmaga się z rosnącymi długami i świadomością, że wszystko jest na jej barkach. Nie ma jednak pojęcia, jak samodzielnie zająć się sadem. Gdy u jej drzwi zjawia się nieznajomy, Eliza z początku traktuje go jak pozostałych włóczęgów, którzy szukają pracy w czasach wielkiego kryzysu. Jednak sposób, w jaki Gabe opiekuje się farmą, rodzi w myślach kobiety wiele pytań bez odpowiedzi. Jej bezbronne serce mimowolnie ulega łagodności mężczyzny, jednak ona obawia się, że Gabe ukrywa swoją przeszłość i motywy, które mogą zagrozić wszystkiemu, o co walczyła dla siebie i swoich dzieci...

Dorastanie wcale nie jest łatwe dla Carolyn Arundel. Kiedy jej Mama Hildemara przechodzi okres kwarantanny po przebytej gruźlicy, zamknięta w swojej sypialni, Carolyn nawiązuje szczególnie mocną więź ze swoją Babcią Martą, która przeprowadza się do ich domu. W miarę rosnącego napięcia pomiędzy Hildie i jej matką, Carolyn przyjmuje winę za ten stan na siebie. Kiedy Hildie wraca do pracy, a Marta wyjeżdża, Carolyn i jej brat dorastają jako dzieci "z kluczem pod doniczką" w świecie przesiąkniętym strachem zimnej wojny. College oferuje Carolyn możliwość odnalezienia siebie, ale rodzinna tragedia rujnuje jej nowo odkrytą niezależność. Zamiast wracać do domu, odcina wszelkie więzy i przesiąka upojną subkulturą San Francisco. Kiedy po dwóch latach podnosi się na nowo, zagubiona bardziej niż dotychczas, niechętnie wraca do swojej rodziny, która pomaga jej odbudować własne życie i życie córki May Flower Dawn. Podobnie jak Carolyn, May Flower Dawn doświadcza bliższej więzi ze swoją Babcią Hildie niż z matką, powodując jeszcze jedną szczelinę między pokoleniami. Kiedy jednak Dawn stara się uniknąć błędów, jakie zostały popełnione przez poprzednie pokolenia, przysięga sobie, że w pewien sposób stanie się pomostem między najważniejszymi kobietami w jej rodzinie, zamiast murem, który rozdzieli je na zawsze. "Potęga marzeń" to druga po "Potędze nadziei" część sagi rodzinnej na temat poświęceń matki na rzecz córki oraz prawdziwej natury bezwarunkowej miłości. Rozciągająca się od 1950 roku do czasów współczesnych powieść, stanowi emocjonalną i niezapomnianą lekturę.

Potęga nadziei, pierwsza z dwóch części sagi Francine Rivers przedstawia trudne relacje pomiędzy matką i córką. Na początku dwudziestego wieku pełna temperamentu Marta Schneider opuszcza Szwajcarię w poszukiwaniu lepszego życia, zdeterminowana, by spełnić nadzieje swojej matki. Jej bogata w doświadczenia podróż prowadzi ją przez Europę do Kanady, gdzie poznaje przystojnego Niclasa Walterta. Nie jest jednak w pełni przygotowana ani do poświęceń, jakie musi ponieść, ani do małżeństwa czy macierzyństwa. Wbrew temu, o czym zawsze marzyła, przychodzi jej zamieszkać pośród kanadyjskiej prerii, a następnie w suchej kalifornijskiej dolinie, gdzie w pełni poświęca się rodzinie. Marta ma nadzieję zapewnić lepsze życie swoim dzieciom, ale doświadczenie nauczyło ją, że szansę przetrwania mają tylko najsilniejsi. Jej trudna miłość jako matki jest często źle odbierana, szczególnie przez najstarszą córkę Hildemarę Rose, która desperacko zabiega o jej akceptację. Pośród dramatu drugiej wojny światowej dorosła już Hildie przeżywa swoją wielką miłość i sama zakłada rodzinę. Jednak nieoczekiwane i tragiczne wydarzenia zmuszają matkę i córkę do stawienia czoła własnym niedoskonałościom i pogłębiającej się między nimi przepaści, która grozi rozłąką na zawsze.